Πεθαίνει ένας πόντιος και πάει στον παράδεισο
Πεθαίνει ένας πόντιος και πάει στον παράδεισο.
Ο Αγιος Πέτρος, καθώς τον ξεναγούσε τον πάει σε ένα δωμάτιο με πολλά ρολόγια τα οποία είχαν έναν μόνο δείκτη.
– Τι είναι αυτά; Ρωτάει ο πόντιος
– Α αυτά είναι ρολόγια που μετράνε την βλακεία των ανθρώπων.
Πάει λοιπόν ο πόντιος και αρχίζει να ψάχνει όλα τα ρολόγια.
Έβλεπε τα ρολόγια να γυρνούν άλλα πιο γρήγορα, άλλα πιο αργά ανάλογα με την βλακεία των ανθρώπων.
Ψάχνει από δω, ψάχνει από κει, τα κοιτάζει, τα ξανακοιτάζει, δύο, τρεις, τέσσερεις φορές και ρωτά απορημένος τον Αγιο Πέτρο:
– Συγνώμη ρε συ αλλά των Ποντίων το ρολόι που είναι;
– Α αυτό ψάχνεις; αστο. Αυτό το έχει πάρει ο Θεός για ανεμιστήρα.
ΒΟΝΘΣ ΑΝΕΚΔΟΤΑ
Ο Κρητίκαρος σταματάει ένα ταξί στα Σφακιά. Με το που ξεκινάνε, βγάζει ένα πιστόλι και το κολλάει στο σβέρκο του ταξιτζή.
«Μπρος», του λέει. «Κάμε στην άκρη, επαέ και… τράβα μια μαλατσία».
Τρελαίνεται ο ταξιτζής, αλλά τι να κάνει; Υπακούει.
«Μπρος», του λέει πάλι… αμέσως μετά ο Κρητίκαρος.
«Τράβα τσι άλλη μία»…
Μετά δώσ’ του ξανά: «Τσι άλλη μία».
Και δώσ’ του πάλι: «Τσι άλλη μία»…
Ο ταξιτζής, όμως, έχει… ρέψει πια και δεν αντέχει: «Δε μπορώ άλλο… Αμα θες σκότωσέ με»,
του λέει, «αλλά ήμαρτον. Δεν αντέχω πια».
«Είσαι σίγουρος, μωρέ, πως δεν μπορείς;».
«Στ’ορκίζομαι», λέει ο ταξιτζής.
«Ε, τότενες, πάμε πίσω», του λέει o Κρητίκαρος.
Πάνε, λοιπόν, ξανά πίσω, οπότε ο Κρητίκαρος μπαίνει στο σπίτι, βγαίνει με
την κόρη του έξω και πριν τη βάλει στο ταξί, της λέει:
«Εντάξει, Μαρία. Ετούτος εδώ… θα σε πάει στο Λασίθι.»
