Ανεκδοτάρα με γραμματέα: Βλέπει η γραμματέας τον προϊστάμενο να μπαίνει στο γραφείο με το φερμουάρ ανοιχτό
Ντρέπεται να του το πει και προσπαθεί να το φέρει πλαγίως και του λέει:
«Κύριε προϊστάμενε, το πρωί που φύγατε από το σπίτι κλείσατε την πόρτα του γκαράζ;»
Αυτός δεν κατάλαβε τι ήθελε να πει αλλά δεν έδωσε και ιδιαίτερη σημασία και συνέχισε προς το γραφείο του.
Κάποια στιγμή καταλαβαίνει πως το φερμουάρ του είναι ανοιχτό και φωνάζει τη γραμματέα του για να την πειράξει και της λέει πονηρά:
«Όταν είδες την πόρτα του γκαράζ ανοιχτή, είδες και την Porsche μέσα;»
Και του απαντάει αυτή:
«Όχι κύριε προϊστάμενε. Εγώ ένα Mini Cooper είδα με δύο ξεφούσκωτα λάστιχα!».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Ανέκδοτο με γραμματέα: Το ανοιχτό φερμουάρ και η Porsche
Η καλή ημέρα ξεκινάει με δυο ανέκδοτα!
Ο σύζυγος και το… ΠΑΣΟΚ: Αγάπη μου, πού είσαι;
O άντρας έχει αργήσει να επιστρέψει στο σπίτι και η γυναίκα τον παίρνει τηλέφωνο και τον ρωτά με το γνωστό ύφος:
– Πού είσαι;
– Σε μια εκδήλωση του ΠΑΣΟΚ!
– Άσ’ τα τα ψόφια ρε! Αφού ακούγεται κόσμος.
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ἀνέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.
