Ανέκδοτο στη λαϊκή: Στη λαϊκή αγορά σε ένα πάγκο ο μανάβης διαλαλεί την πραμάτεια του φωνάζοντας
“Εδώ τα καλά ραδίκια απ το Κόσσοβο, εδώ τα καλά ραδίκια τίγκα στο ουράνιο, μία τρως δέκα πεθαίνεις, εδώ το ραδιενεργό ραδίκι”
Ένας περαστικός σταματά έκπληκτος και τον ρωτά:
“Καλά βρε άνθρωπε μου, τι είναι αυτά που λες, υπάρχει περίπτωση να έλθει κανένας να αγοράσει ραδιενεργά χόρτα;”
Και του απαντά ο μανάβης:
“Μωρέ υπάρχει-υπάρχει, κάθε μέρα ξεπουλάω”
Ο περαστικός σαστισμένος απ την απάντηση ξαναρωτά:
“Μα καλά ποιος τα παίρνει;”
Ο μανάβης με πονηρό χαμόγελο του λέει:
“Αυτά αγαπητέ μου είναι πρώτο πιάτο για πεθερές, για νύφες, για απατημένες συζύγους…”
ΠΙΟ ΚΑΤΩ, ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ! ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΑ…
Ανέκδοτο στη λαϊκή: Εδώ τα καλά…
Ανέκδοτο με μαυρισμένα μάτια: Ένας τύπος πάει στο γραφείο Δευτέρα πρωί με το πρόσωπο και τα χέρια γδαρμένα, μώλωπες και μαυρισμένα μάτια
Τον ρωτάει ένας συνάδελφος:
-Τι έπαθες ρε συ;
-Ασε, χθες θάψαμε την πεθερά μου…
-Και τι σχέση έχει η πεθερά σου με τις πληγές και τους μώλωπες;
-Δεν δεχόταν…
Ανεκδοτάρα με αφεντικό: Ο πονοκέφαλος και η συμβουλή – Πάει ο υπάλληλος στο αφεντικό μια μέρα και του λέει
“Αφεντικό σήμερα έχω τρομερό πονοκέφαλο τι να κάνω;”.
Το αφεντικό το όποιο ήταν πολύ κάλος άνθρωπος του απαντάει:
“Επειδή είσαι κάλος υπάλληλος θα σου πω τι κάνω εγώ σε ανάλογη περίπτωση και μου περνά.”
“Τι;” Ρωτά ο υπάλληλος.
“Πηγαίνω στο σπίτι και κάνω έρωτα με τη γυναίκα μου και αμέσως μου περνά ο πονοκέφαλος. Άντε πήγαινε να κάνεις το ίδιο και θα με θυμηθείς”.
Πράγματι ο υπάλληλος έρχεται την επόμενη μέρα και λέει όλο χαρά στο αφεντικό:
“Πράγματι είχες δίκιο αφεντικό νιώθω υπέροχα σήμερα, πέρασε και ο πονοκέφαλος και είμαι σαν άλλος άνθρωπος σε ευχαριστώ. Οφείλω πάντως να ομολογήσω ότι το σπίτι σου είναι τέλειο.”
Ανεκδοτάρα με νέα οδηγό: Δύο φίλες συναντώνται τυχαία στο δρόμο και εξιστορεί η μια στην άλλη τι έγινε την προηγούμενη ημέρα
– “Τα έμαθες τα νέα φιλενάδα; Χθες πήρα για πρώτη φορά το αυτοκίνητο του άντρα μου και έπαθα μεγάλη ζημιά. Ένας ατζαμής έπεσε πάνω στο αμάξι και το έκανε σμπαράλια!”
– “Αλήθεια! Μα πως έγινε αυτό; Μήπως έτρεχες;”
– “Αντιθέτως! Πήγαινα μόνο με εξήντα χιλιόμετρα.”
– “Τότε; Έτρεχε εκείνος;”
– “Και να ‘θέλε δε μπορούσε. Ήταν σταματημένος και δεν ήταν καν μέσα στο αυτοκίνητο του!”.
