Ανέκδοτο με Πόντιο κερατά: Τρεις συνάδελφοι, ένας Κρητικός, ένας Αθηναίος κι ένας Πόντιος, εργάζονται κάθε μέρα ως αργά σε ένα εργοστάσιο
Συνειδητοποίησαν όμως ότι το τελευταίο διάστημα έφευγε το αφεντικό τους νωρίτερα κι εκείνοι έμεναν μόνοι τους να συνεχίσουν την δουλειά.
Μια μέρα, λοιπόν αποφάσισαν να φύγουν κι αυτοί νωρίτερα, αφού το αφεντικό έλειπε και δεν θα τους έβλεπε.
Έτσι, πήγε ο Κρητικός στο σπίτι του να κάνει έκπληξη στην οικογένειά του και να κάνουν μια βόλτα όλοι μαζί.
Ο Αθηναίος άραξε στο κρεβάτι του για να κοιμηθεί και να ξεκουραστεί.
Ο Πόντιος πήγε στο σπίτι του και κατευθύνθηκε προς την κρεβατοκάμαρα για να κάνει έκπληξη στη σύζυγό του.
Άνοιξε την πόρτα σιγά σιγά και είδε την γυναίκα του στο κρεβάτι μαζί με το αφεντικό του.
Την έκλεισε ξανά κι έφυγε χωρίς να τον καταλάβουν.
Την επόμενη μέρα, οι άλλοι δύο κανόνιζαν να ξαναφύγουν, αν το αφεντικό ξαναέφευγε νωρίτερα.
Ρώτησαν τον Πόντιο αν είναι μέσα, κι εκείνος τους απάντησε:
«Όχι, δεν υπάρχει περίπτωση! Εχθές που έφυγα, παραλίγο να με κάνει τσακωτό το αφεντικό!».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΕΔΩ
Ανέκδοτο με Πόντιο κερατά: Η κοπάνα από τη δουλειά
Πως δημιουργούνται τα ανέκδοτα; Αυτές οι μικρές αυτοτελείς ιστορίες που μας κάνουν να γελάμε, τελικά είναι βγαλμένες μέσα από την ίδια τη ζωή;
Στην Ελλάδα έχουμε ανέκδοτα για Πόντιους, με τον Τοτό, με τον Μπόμπο, με ξανθιές και παντρεμένους. Συνήθως, είναι μικρά και βγάζουν πολύ γέλιο.
Κάποιοι, πραγματικά ευφυείς συνάνθρωποι μας που έχουν μεγάλη δόση χιούμορ, κατασκευάζουν ανέκδοτα μέσα από τη καθημερινότητά μας. Κάποια, είναι σόκιν, δηλαδή ανέκδοτα με ερωτικό περιεχόμενο.
Στην Ελλάδα, έχουν κυκλοφορήσει δεκάδες βιβλία με ανέκδοτα, μέχρι την έλευση του internet, που μπορεί κάποιος να βρει εκατοντάδες.
Κάθε ειδησεογραφικό portal/site, έχει μια κατηγορία με ανέκδοτα, μιας και έχει διαπιστωθεί ότι διαβάζονται από το κοινό με μεγάλη ευκολία.
Το ανέκδοτο είναι μια σύντομη, αποκαλυπτική αφήγηση ενός μεμονωμένου ατόμου ή ενός περιστατικού.
Περιστασιακά εύθυμα, τα ανέκδοτα διαφέρουν από τα αστεία, επειδή ο πρωταρχικός σκοπός τους δεν είναι απλά να προκαλέσουν γέλιο αλλά να αποκαλύψουν μια γενικότερη αλήθεια, χαρακτηρίζοντας κάποιο άτομο, αποκαλύπτοντας συγκεκριμένες ιδιορρυθμίες ή χαρακτηριστικά, πρόσωπα, τόπους ή πράγματα, μέσα από τις συγκεκριμένες λεπτομέρειες μιας σύντομης αφήγησης.
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αληθινό ή φανταστικό και η ανέκδοτη απόκλιση είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό των λογοτεχνικών έργων. Ακόμη και τα προφορικά ανέκδοτα περιλαμβάνουν τυπικά υπερβολική και δραματική μορφή σχεδιασμένη για να ψυχαγωγήσει τον ακροατή.
Ωστόσο, το ανέκδοτο παρουσιάζεται πάντα ως καταγραφή ενός πραγματικού περιστατικού, που αφορά σε πραγματικά πρόσωπα και συνήθως σε κάποιο αναγνωρίσιμο τόπο. Σύμφωνα με τον Γιούργκεν Χάιν (Jürgen Hein), επιδεικνύουν «έναν ιδιαίτερο ρεαλισμό» και «ιστορική διάσταση».
Η λέξη ανέκδοτο προέρχεται από τον Προκόπιο της Καισάρειας, βιογράφο του Ιουστινιανού Α΄, ο οποίος έγραψε ένα έργο με τίτλο Ανέκδοτα, κατά κύριο λόγο μια συλλογή μικρών συμβάντων από την ιδιωτική ζωή της βυζαντινής αυλής.
Σταδιακά, ο όρος «ανέκδοτο» άρχισε να εφαρμόζεται σε κάθε σύντομη ιστορία που χρησιμοποιήθηκε για να τονίσει ή να απεικονίσει όποιο σημείο επιθυμούσε ο συγγραφέας.
Στο πλαίσιο του χιούμορ ο όρος ανέκδοτο αναφέρεται σε κάθε σύντομη χιουμοριστική ιστορία, χωρίς την ανάγκη πραγματικής ή βιογραφικής προέλευσης.
