—
Μια φορά η κυρία Ισμήνη βρήκε δύο φίλες της που ήταν ηλικιωμένες όπως και αυτή και τις κάλεσε για καφέ. Ρωτάνε οι φίλες της, “τι ώρα να έρθουν;” κι εκείνη τις λέει, “στις 5.00 μ.μ.”
– Γυρίζοντας σπίτι βάζει το ρολόι να χτυπήσει στις 5.00 για να θυμηθεί να τις κεράσει καφέ.
– Έρχονται αυτές, ακούει αυτή το ρολόι και τις κερνάει καφέ.
– Στη συνέχεια βάζει το ρολόι να χτυπήσει στις 6.00 για να θυμηθεί να τις κεράσει γλυκό.
– Πράγματι χτυπάει το ρολόι.
– Θέλετε έναν καφέ;
– Ναι εντάξει.
Και πράγματι τις κερνά και δεύτερο καφέ. Μετά ξαναβάζει το ρολόι στις 7.00 για να τις κεράσει γλυκά. Ξαναχτυπά το ρολόι.
– Βρε κορίτσια τι αγενής που είμαι τόση ώρα και να μη σας κεράσω έναν καφέ.
– Τελικά τις κερνά και τρίτο καφέ .Φεύγοντας λέει η μια στην άλλη:
– Καλά τι αγενής αυτή η Ισμήνη, τόση ώρα και να μη μας κεράσει έναν καφέ.
– Ζει η Ισμήνη;
