—
Ο ναυτικός, μετά από δυο χρόνια απουσίας, επιστρέφει σπίτι του και βλέπει τη γυναίκα του μ ένα νεογέννητο.
– Εξαγριώθηκε ο ναυτικός και αποφάσισε να βρει τον πατέρα του μωρού και να πάρει εκδίκηση. (Γιατί, ρε παιδιά; Τι έκανε ο άνθρωπος; Αυτό που θα πρεπε να κάνει ο ναυτικός …έκανε.
– Πώς, ρε κύριε, αφήνεις τη γυναίκα σου «απότιστη» δυο ολόκληρα χρόνια και παίρνεις τις άγριες θάλασσες;
– Και μάλιστα χωρίς να της βάλεις ζώνη αγνότητος!
– Πολύ τη βρίσκω με τις ζώνες αγνότητος).
– Ήταν ο φίλος μου ο Κώστας; ρωτάει τη γυναίκα του.
– Όχι, λέει η γυναίκα κλαίγοντας.
– Ήταν ο φίλος μου ο Θανάσης;
– Όχι! ξαναλέει η γυναίκα κλαίγοντας πιο πολύ τώρα.
– Ε τότε, ποιος απ τους «καλούς» μου φίλους το κανε αυτό; ξαναρωτάει ο ναυτικός.
– Μα καλά, μήπως νομίζεις ότι δεν έχω φίλους δικούς μου; τον κάρφωσε η γυναίκα.
