—
Ο Πέτρος και η γυναίκα του η Μαρία καθαρίζουν το πατάρι και βρίσκουν μια απόδειξη από τον τσαγκάρη της γειτονιάς τους, για ένα ζευγάρι παπούτσια, που είχαν δώσει για σόλιασμα.
Η ημερομηνία όμως στην απόδειξη ήταν του 1989. Βάλανε τα γέλια και προσπαθούσαν να θυμηθούν ποιος από τους δυο είχε ξεχάσει να πάρει τα παπούτσια του από τον τσαγκάρη.
– Λες να τα έχει φυλάξει τα παπούτσια; ρωτάει η Μαρία.
– Μπα, μάλλον απίθανο είναι, μετά από τόσα χρόνια, λέει ο Πέτρος, αλλά αποφασίζει να το ερευνήσει.
Παίρνει την απόδειξη και γραμμή για τον τσαγκάρη. Με ύφος, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, δίνει την απόδειξη στον τσαγκάρη.
– Μισό λεπτό, λέει αυτός, με ύφος σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Πρέπει να ψάξω.
Πάει στο πίσω μέρος του μαγαζιού και σε δυο λεπτά επιστρέφει χωρίς τα παπούτσια.
– Εδώ είναι, ανακοινώνει θριαμβευτικά.
– Μπράβο! λέει ο Πέτρος. Ποιος να το πίστευε ότι θα ήταν εδώ, μετά από τόσο καιρό.
– Θα είναι έτοιμα την άλλη Πέμπτη, λέει ο τσαγκάρης.
